Neem jij het persoonlijk..?
Maak jij het persoonlijk?
Bijna automatisch trek je datgeen wat tegen jou gezegd wordt, je aan. Maak je het persoonlijk. Voel jij je aangesproken..
Neem als voorbeeld eens een nieuwe bril. Je hebt een nieuwe bril gekocht en je vindt hem zelf erg mooi en staat je goed. Dan zegt een collega of vriend tegen je dat jouw mooie bril je een sloom of ouderwetse uitstraling geeft. Auwww, dat doet pijn.
Het kan zijn, dat wat jij hóórt, niet over jouw bril gaat, maar over jouzelf.
Je hoort een persoonlijke afwijzing, dat jij sloom en ouderwets bent…
En dat doet pijn. Zinnen die in een flits door je heen kunnen gaan, zijn bijvoorbeeld… Ik ben niet goed genoeg, ik mag er niet zijn, ik doe er niet toe, ik ben lelijk… En misschien wordt wel jouw innerlijke kind, dat kleine meisje of jongetje geraakt, die als klein kind te horen kreeg, niet goed genoeg te zijn, sloom of ouderwets…
Maar dat wat er wérkelijk gezegd wordt, gaat niet over jou. Het gaat over jouw bril. Het heeft niets met jou als mens te maken. Maar je maakt het wellicht wél heel persoonlijk.
Daarom heb je altijd een keuze
Je trekt het je aan. Je maakt het dus persoonlijk. Je voelt de pijn en de afwijzing. Je voelt je gekwetst. Je zelfvertrouwen krijgt een knauw.
Of je laat het langs je heen glijden. Je laat het jou niet persoonlijk raken. Je herkent, dat de opmerking niet over jou gaat, maar over jouw bril. Dat diegene die de opmerking maakte, jou de bril niet mooi vindt staan. Een persoonlijke mening over de bril. Niet over jou als mens.
Kwetsend
En wanneer je herkent dat de opmerking expres kwetsend gezegd is, zegt dat vooral iets over de betreffende mens. En niet over jou. Mogelijk heeft het ego van de persoon in kwestie, het (nog) nodig om anderen te kwetsen. Voelt hij of zij zich daar prettig door.
Wanneer jij de kwetsende opmerking langs je heen kunt laten gaan, niet reageert, met compassie naar de ander kunt kijken, help je hem of haar, zijn of haar gekwetste ego te helen. En lees deze blog ook eens “Wat je vindt mag je houden” en vooral het verhaal over de Boeddha.
En hoe doe je dat dan in de praktijk?
Je kunt, iedere keer als er iets vervelends of kwetsend tegen je gezegd wordt, aan jouzelf vragen of je het persoonlijk wilt maken. Of je het je aan wilt trekken. Of dat je het langs je heen wilt laten wegglijden.
Zie het als een oefening.
En tegelijk ook een kans
En tegelijk is dit ook een mooie kans.
Een kans om ook eens in jouw binnenwereld te onderzoeken of er nog iets geheeld mag worden. Is er inderdaad nog een gekwetstheid bij dat kleine meisje of jongetje in jou?
